Poezie speeltuin

Poëzie mag verwonderen. Het zal je misschien opgevallen zijn dat er op deze website geen poëzie te lezen valt. Je kunt het zien, horen, voelen misschien of je kunt er mee in bad gaan, maar lezen… Nee.

Waarom niet?

Omdat het moeilijk is om poëzie te lezen en niet de hele tijd te denken: poeh, hier zit vast een kilometers diepe betekenis achter, maar ik zie hem niet. Fervente poëzielezers doen er jaren over om dat idee kwijt te raken. Het idee dat je poëzie zou moeten begrijpen met je hoofd. In plaats daarvan, leren ze het gevoel van verwarring te omarmen. Ze leren dat je poëzie niet begrijpt door erachter te komen wat de schrijver bedoeld heeft, maar dat je poëzie begrijpt door het gevoel dat je het niet begrijpt, maar dat er wel iets herkenbaars in zit en dat je niet precies weet wat, maar het suddert zo lekker in je onderbewustzijn, … Poëzie niet begrijpen is poëzie begrijpen voor gevorderden.

Ik wil niet dat je jarenlang gaat trainen op het niet begrijpen van poëzie voordat je weer terugkomt op mijn website. Ik ben blij dat je er nu bent. En daarom serveer ik je mijn poëzie niet in tekstuele vorm, om er je hersens over te kraken. Liever laat ik je lekker sudderen in mijn speeltuin.