Verbinding Verbroken, Bestemming Bereikt

Ik staar naar de muur, waar ik “Leven=” op heb geschreven, in het rood. Als er iemand is die antwoord heeft op deze vraag dan ben ik het wel. Er is zoveel wat ik niet begrijp: waarom Suzanne me heeft verlaten, wie mijn dochtertje heeft ontvoerd, waarom inspecteur Christinson me menéér Jones blijft noemen, terwijl ik proféssor Jones heet. Maar ik begrijp wel wat leven is: DNA dat zich splitst en een lichaam vormt met hersenen, waar verbindingen worden gemaakt en verbroken, zodat ik morgen iemand anders ben dan vandaag. Ik begrijp dat ik mijn dochtertje moet redden. We hebben haar nodig.

Jack en Michelle, twee mensen in de bloei van hun lieven, verliezen hun zielsverwant aan een verschrikkelijke ziekte. Op de filmset ontmoeten ze elkaar en de vonk springt over. Niet wetend hoe om te gaan met het schuldgevoel en het gemis, vluchten ze in de rol die ze spelen. Een man en vrouw aan twee uiteinden van een spectrum trachten de kern van het bestaan te doorgronden om zo de mensheid van de ondergang te redden.

“Raadselachtig, en soms duizelingwekkend”

“Bijzonder intelligent geschreven epos waarbij de cirkel uiteindelijk naadloos sluit…”

“Een heel goed debuut…”

Verbinding Verbroken, Bestemming Bereikt is te verkrijgen als paperback en als e-book.

Verbinding verbroken, bestemming bereikt op Goodreads

Beoordelingen van lezers

Een greep uit de lezersbeoordelingen:

• “Wat meteen opvalt, is de krachtige, gelaagde schrijfstijl.”
• “Net als in de beste romans van Philip K. Dick is er sprake van onttakeling, afbraak van de zichtbare werkelijkheid, spiegeldoolhoven, identiteitswisselingen. Spannend en intens geschreven. Een heel goed debuut, dat nieuwsgierig maakt naar volgend werk.”
• “Mooi dat realiteit (voor zover al aanwezig in fictie, maar hier dan bedoeld op het niveau van de acteurs Michelle en Jack) en irrealiteit (de filmrollen Madeline en Patrick) zo door elkaar gaan. Helemaal in passages uit de irrealiteit, waar je dan helemaal in op gaat, waarin dan ineens bijvoorbeeld tussen haakjes staat “Het blijft toch een film”. En dat lees je dan weer in een boek…”
• “Ik heb het boek […] met veel plezier gelezen.”
• “Aan het einde van het boek komt alles samen in een spannende ontknoping.”
• “De verschillende verhaallijnen spelen in andere tijden, op verschillende plaatsen, met gedeeltelijk andere personen. De verhalen hebben ieder ook hun eigen sfeer: van relatie-drama, via detective tot science fiction.”
• “Het boek zit boordevol handelingen en avontuur. Dat is raadselachtig, en soms duizelingwekkend. Maar ook knap en mooi uitgewerkt.”
• “Bijzonder intelligent geschreven epos waarbij de cirkel uiteindelijk naadloos sluit…”
• “Geniale vondsten in de overpeinzingen van personages en thema’s die niet misstaan in klassieke meesterwerken. Overdrijf ik? Nee, dit boek is een openbaring van een wel erg talentvolle debutante!”

Recensies

Boekscout Longlist beste boek 2014

Dit boek is geschreven door een begenadigde auteur, aan wie je het vertellen van een verhaal kunt overlaten. Al lezend accepteer je vanaf pagina 1 de werkelijkheid die wordt geschetst. Dit komt onder andere omdat de auteur weet waarover ze het heeft, en dat ook helder in woorden kan vatten. Zowel het verhaal als de schrijfstijl spreken erg aan. De auteur schetst beelden met veel oog voor detail, en in plaats van zelf het verhaal te vertellen, laat ze haar personages spreken. Het manuscript bevat prachtige zinnen als: “hoe kun je over ‘zijn’ spreken als er niet voldoende verbuigingen voor het werkwoord bestaan.”
De tekst houdt de lezer, onder andere door de perspectiefwisselingen, in een constante greep. De auteur mag wat ons betreft een literair talent worden genoemd. ‘Bestemming bereikt’ is een intrigerend, prikkelend, verhaal.

Eindhovens Dagblad

In het Eindhovens Dagblad van 5 februari 2015 verscheen een recensie van Britta Koopen. In deze recensie benadrukt zij haar beleving van het personage Patrick, een filmrol van de hoofdpersoon Jack. Patrick is een autist en is in die zin inderdaad neergezet als een stereotype (want dat gebeurt in films, goh). Maar ik wil benadrukken dat ik deze vooroordelen als schrijver juist heb willen uitdrukken om te benadrukken dat het vooroordelen zijn, vandaar ook de keuze voor een filmrol. Niet voor niets speelt zijn tegenspeelster een vrouw die in alle opzichten exact het tegenovergestelde is van Patrick, maar uiteindelijk dezelfde wensen en gevoelens blijkt te hebben.

Wellicht was dit een riskante keuze en heb ik er als schrijfster in gefaald deze boodschap over te brengen, anderzijds verwacht ik van een recensent een open houding met betrekking tot de interpretatie van een verhaal. De nadruk die in deze recensie wordt gelegd op dit ene aspect van een verhaal dat overduidelijk fictief en overdreven is, raakt mij persoonlijk. De speculaties omtrent mijn beperkte ervaringen met autisme mag u dan ook als dusdanig bestempelen: louter speculaties. Bovendien vind ik persoonlijk dat bovenmatige intelligentie en meer je best doen dan anderen om de mensen die je lief hebt te begrijpen – door de recensent benoemd als negatieve eigenschappen – juist positieve eigenschapen zijn. De opmerking dat er genoeg mensen met autisme zijn die zich wel in anderen kunnen inleven is wat mij betreft ongegrond, omdat ik hier immers één personage neer heb gezet en niet een personificatie van autisme (dát zou pas stigmatiserend zijn).

Ik realiseer mij, na het lezen van de recensie, dat ik er dus niet in geslaagd ben deze boodschap over te brengen, in elk geval niet aan al mijn lezers. Aan Britta Koopen en aan andere lezers die het verhaal als stigmatiserend hebben ervaren, wil ik daarom mijn excuses aanbieden. Ik hoop dat dit bericht mijn visie op het onderwerp beter uit de verf laat komen. Daarnaast wil ik Britta ook bedanken voor haar oprechte recensie, ik ben namelijk niet van plan te stoppen met schrijven en het zijn juist dit soort ervaringen van lezers die een schrijver laten inzien hoe het beter kan.

Lees hier de recensie