What’s up 13

Dingen die ik niet mag: afkijken bij mijn buurman, informatie opzoeken op internet en net doen alsof ik het zelf heb geschreven en in het donker fietsen zonder licht. Binnenkort mag ik ‘dieren mishandelen tijdens ontgroening’ aan deze lijst toevoegen. De dierenbescherming wil in samenwerking met studentenverenigingen een gedragscode ‘student en dier’ gaan opstellen. Voordat het zo ver is, ga ik mijn hond nog snel even alle hoeken van mijn studentenkamer laten zien, daar heb ik hem immers voor aangeschaft, ontgroening of niet! Voorgaande zin berust uiteraard niet op de werkelijkheid; ik heb helemaal geen hond. Bovendien kan ik zelf nadenken. Er zijn wel meer studenten die dat kunnen. Dat leren ze ons ook op de universiteit. Zo zijn wij, studenten, bijvoorbeeld perfect in staat om uit de regels: alle mensen mogen geen dieren mishandelen en studenten zijn mensen, te deduceren dat ook studenten geen dieren mogen mishandelen. Dat neemt niet weg dat er studenten zouden kunnen bestaan die zich toch met dit soort praktijken inlaten, maar dat betekent wel dat deze studenten weten dat wat ze aan het doen zijn in strijd is met de wet. Het antwoord van de dierenbescherming: “Foei, dat mag niet, stoute hond, eh, student!” Goed zo, dat zal ze leren! Dat is wat ons onderscheidt van de lagere levensvormen: de veroordelende wijsvinger. Als men zich niet aan de regels houdt, dan introduceren we gewoon nog meer regels. Dan zal zelfs de allergrootste schurk zich per ongeluk aan één regel houden. En dat was immers toch het doel van al die regels: dat zoveel mogelijk mensen zich eraan houden?

Deze column is gepubliceerd in de rubriek What’s up van het universiteitsblad Cursor van de Technische Universiteit Eindhoven in jaargang 50, op donderdag 13 december 2007. Zie www.tue.nl/cursor