What’s up 26

Smakelijk eten, smakelijk eten. Hap hap hap. Hap hap hap. Dat zal lekker smaken! Dat zal lekker smaken! Eet maar op, eet maar op. Dit zongen we op de kleuterschool voor het dagelijkse fruithapje. Elke kleuter nam een stuk fruit mee naar school, de juf sneed alles in kleine stukjes en zo hebben wij leren delen. Nooit was er een groenteboer die zich zorgen maakte over het groeiende aantal kleuterscholen waar fruit werd gedeeld. Kleuters die thuis alleen maar appels kregen, konden kennis maken met de banaan, de komkommer en de mandarijn. En bij de volgende trip naar de groenteboer eisten zij stampvoetend dat mama ook bananen moest kopen. Mama gaf toe, de groenteboer glimlachtte, alle kleuters genoten van hun lievelingsfruit en de appel, de banaan, de komkommer en de mandarijn waren dolgelukkig dat ze door zoveel mensen werden geproefd. Wat is delen toch leuk.

Terwijl ik deze column schrijf, luister ik naar een cd van de Smashing Pumpkins. Gekregen van een ‘vriend’. Ik vind delen nog steeds erg leuk en dus deel ik online mijn cd-collectie met een groep ‘vrienden’. Ik ken ze niet, en hun muziek ken ik vaak ook niet. Maar ik kan er wel van proeven. We kunnen nu over de hele wereld alles met elkaar delen. Goed opgelet op de kleuterschool. Uitermate cultureel verantwoord. Alleen het mag niet. De groenteboer is bang dat hij inkomsten misloopt. En de juf er ook niks van begrepen. Het spel ‘samen delen’ heeft ook spelregels; om mee te doen moet je wel zelf een stuk fruit meebrengen. Als iedereen een stuk fruit meeneemt, dan wordt niemand benadeeld, dus hoeft er ook niemand gestraft te worden. Wanneer het spel goed wordt gespeeld, wordt niemand er slechter van. Dat snapt een kleuter nog.

Deze column is gepubliceerd in de rubriek What’s up van het universiteitsblad Cursor van de Technische Universiteit Eindhoven in jaargang 51, op woensdag 29 april 2009. Zie www.tue.nl/cursor